احتمال اعتصاب در سواحل شرقی آمریکا می‌تواند به افزایش نرخ حمل‌ونقل منجر شود

طبق گزارش جدیدBaltic Exchange ، به دلیل شکست مذاکرات بین اتحادیه و ترمینال‌ها در ماه ژوئن، خطری واقعی از اختلالات کاری در بنادر سواحل شرقی آمریکا وجود دارد.

لارس جنسن، مدیر عامل Vespucci Maritime، در این گزارش نوشت که هرگونه اعتصاب در بنادر سواحل شرقی آمریکا به طور چشمگیری مناسبات عرضه و تقاضای جهانی را بدتر خواهد کرد، زیرا باعث ازدحام شدید در بنادر و تأخیر در کشتی‌ها خواهد شد.

جنسن اشاره کرد که وقتی کشتی Ever Given در کانال سوئز گیر کرد، این امر منجر به افزایش مرحله دوم نرخ‌ها شد (در میان همه‌گیری و اوج سه ماهه سوم)، و بازارها در اواخر سال ۲۰۲۱ و اوایل ۲۰۲۲ به شدت تنگ شدند و نرخ‌های رکوردی در محدوده ۱۵,۰۰۰ دلار به ازای هر FEU در برخی موارد ثبت شد.

او نوشت: “اگر در ماه سپتامبر اعتصابی در سواحل شرقی آمریکا رخ دهد، می‌تواند همان تأثیر را ایجاد کند و ذینفعان بازار با یک مرحله دوم مشابه مواجه خواهند شد، و نرخ‌ها دوباره به چنین سطح‌های رکوردی خواهند رسید.”

انجمن بین‌المللی کارگران بنادر (ILA)، که نماینده حدود ۸۵,۰۰۰ کارگر بنادر در سواحل شرقی و خلیج آمریکا است، در ماه ژوئن به دلیل اختلاف بر سر اتوماسیون مذاکرات را با اتحاد دریایی آمریکا متوقف کرد. توافق‌نامه کاری فعلی در ۳۰ سپتامبر منقضی می‌شود و ILA نیز با اشاره به سودهای کلان اپراتورهای خطی به دنبال افزایش حقوق حدود ۴۰ درصدی است.

در گزارش دیگری از Baltic Exchange، یهودا لوین، سرپرست تحقیقاتی Freightos، بیان کرد که انتظار می‌رود تقاضای ترانس پاسیفیک در ماه آگوست به اوج برسد و نرخ‌ها احتمالاً به افزایش خود ادامه خواهند داد. افزایش‌های نرخ عمومی و هزینه‌های اضافی می‌توانند نرخ‌ها را به حدود ۱۰,۰۰۰ دلار به ازای هر FEU برسانند. Yang Ming Marine Transport از اول آگوست یک افزایش ۲,۰۰۰ دلاری به ازای هر FEU اعلام کرده است.

بحران مداوم دریای سرخ باعث ازدحام بار شده و از مقادیر نرخ حمل‌ونقل حمایت می‌کند. بازگشت ترانزیت دریای سرخ یا کاهش تقاضا می‌تواند منجر به بازگشت به ظرفیت اضافی شود، اما این امر در کوتاه‌مدت و میان‌مدت بعید به نظر می‌رسد.

جنسن نوشت: “زمان آن رسیده که ذینفعان سناریویی را در نظر بگیرند که کشتی‌های بزرگ کانتینری به جای چند ماه بیشتر، برای چندین سال آینده دور آفریقا بگردند. درگیری‌های خاورمیانه معمولاً در بازه‌های زمانی بسیار طولانی حل می‌شوند و حضور نظامی غرب نتوانسته وضعیت در بخش جنوبی دریای سرخ و خلیج عدن را تغییر دهد. ممکن است این وضعیت برای چندین سال آینده ادامه یابد و در نتیجه، فرستندگان بار باید در نظر بگیرند که اگر چنین سناریویی به وقوع بپیوندد، چگونه نه تنها زنجیره‌های تأمین خود بلکه الگوهای منبع‌یابی خود را ساختاربندی کنند.”